اندیشه سرای ناصح گلستانی.

اندیشه سرای ناصح گلستانی....

حجت الاسلام احمدی:آقای وزیر کشور!با شیوه ای که در عزل جناب غلامرضا، معاون سیاسی والبته معاونت کلیدی خود اعمال کردید بدعتی در حوزه مدیریت کشور گذاشته شد که استقلال قوا عملا به هیچ انگاشته شده تا تسامح جای تعامل و سوداگری در مدیریت جای قاطعیت را بگیرد.جناب آقای دکتر وحیدیوزیر محترم کشور بااهداء سلامکاش قبل از عزل تحمیلی معاونت سیاسی امنیتی خود که رکن رکین وزارتخانه متبوع جنابعالی است، حداقل با یک کارشناس آشنا با دانش مدیریتی مشورت می کردید. زیرا در دانش مدیریت یک مدیر دارای سه مشخصه است.۱.اختیار۲.تشخیص۳.تصمیمبی شک شما آقای غلامرضا، معاون خود را واجد سه مولفه صدرالاشاره دانسته بودید که او را برای همکاری دعوت و به این سِمت کلیدی وزارت منصوب کردید. و ایشان با بهره گیری از این سه مولفه و در آستانه انتخابات بعنوان مسئول اقدام به نگارش بخشنامه وزارتی کرده بودند؛ و جنابعالی هم تا زمان واکنش برخی از نمایندگان محترم مجلس نسبت به اقدام معاونت خود، نه تنها هیچگونه واکنش منفی را نداشته اید بلکه در اولین روزهای واکنش تعدادی از نمایندگان و قبل از تهدید به استیضاح آن جناب، تلاش کردید تا فضای بوجود آمده را تلطیف نمایید.یعنی بر اقدام جناب غلامرضا صحه گذاشته اید.(حال سوال این است. با تفصیل گفته شده؛ مردم، دم خروس را قبول کنند یا قسم حضرت عباس را)با این وجود با برکناری معاون کلیدی خود آنهم با تحمل یک تحمیل اثبات کردید[ که در حوزه مدیریت آنهم وزارتخانه ای مثل وزارت کشور که معاونت سیاسی امنیتی وزیر جایگاه و همترازی معنوی با چندین وزیر دیگر در دولت را متصور است]، دیگر مدیران، نه اختیار دارند، نه قدرت تشخیص و نه قدرت تصمیم.!وصد البته این اقدام شما هم ناشی از سه مولفه بالا نیست. جناب آقای وزیر!افکار ع اندیشه سرای ناصح گلستانی....

اندیشه سرای ناصح گلستانی....

اندیشه سرای ناصح گلستانی....

شعر عاشورایی مادرم عشق ترا داد به من یاد؛ حسینسرو کارم همه دم بر درت افتاد؛ حسین ز قیامت؛ تو به من درس رهایی دادیتو بزرگی و بزرگ زاده و استاد؛ حسین چون که در بند توام، نیست هوای دگرمتو از این بند مرا ، می نکن آزاد؛ حسین سرزمین دل من هست کویری، اماگر کنی یک نظری می شوم آباد؛ حسین تو که هستی؟ که جهانی ز غمت موب کنانمی کند در غم تو ناله و فریاد؛ حسین خواهشی هست مرا با تو فقط می گویمبنما لحظه ی جان دادنم امداد؛ حسین کی حسین گفت که اُف بر تو بُوَد ای دنیا؟!آن زمانی که ز کف نور بصر داد؛ حسین *۱"ناصحا" کی کمرِ زاده ی زهرا بشکستآن زمانی که ز کف قُرص قَمر داد، حسین *۲احمدرضا احمدی"ناصح گلستانی"۱۴۰۲/۵/۱۳هفدهم محرم الحرام ۱۴۴۵علی آبادکتول*۱: مراد حضرت علی اکبرعلیه السلام است.*۲:مراد، حضرت عباس علیه السلام است.دیوان ناصح گلستانی، حاوی اشعار اعتقادی،اخلاقی و عرفانی و عاشورایی و... اندیشه سرای ناصح گلستانی....

شعر عاشورایی مادرم عشق ترا داد به من یاد؛ حسینسرو کارم همه دم بر درت افتاد؛ حسین ز قیامت؛ تو به من درس رهایی دادیتو بزرگی و بزرگ زاده و استاد؛ حسین چون که در بند توام، نیست هوای دگرمتو از این بند مرا ، می نکن آزاد؛ حسین سرزمین دل من هست کویری، اماگر کنی یک نظری می شوم آباد؛ حسین تو که هستی؟ که جهانی ز غمت موب کنانمی کند در غم تو ناله و فریاد؛ حسین خواهشی هست مرا با تو فقط می گویمبنما لحظه ی جان دادنم امداد؛ حسین کی حسین گفت که اُف بر تو بُوَد ای دنیا؟!آن زمانی که ز کف نور بصر داد؛ حسین *۱"ناصحا" کی کمرِ زاده ی زهرا بشکستآن زمانی که ز کف قُرص قَمر داد، حسین *۲احمدرضا احمدی"ناصح گلستانی"۱۴۰۲/۵/۱۳هفدهم محرم الحرام ۱۴۴۵علی آبادکتول*۱: مراد حضرت علی اکبرعلیه السلام است.*۲:مراد، حضرت عباس علیه السلام است.دیوان ناصح گلستانی، حاوی اشعار اعتقادی،اخلاقی و عرفانی و عاشورایی و... اندیشه سرای ناصح گلستانی....

غزلواره ی عاشوراییهر قطعه ای از جسم تو چون جنت اعلی استهر قطره ای از خون تو چون گوهر دریاستهر عاشق دلداده که مجنون حسین است در ماتم و در حُزن علي اکبر لیلاستبا دیده گریان و مصیبت زده گویم سوگند به عباس که عباس مسیحاست عباس بُوَد ساقی و لب تشنه حریفان گرم است هوا، باده بزن بزم مهیاست ای اصغر لب تشنه چرا در تب و تابی زیرا که عموی تو خودش معنی دریاست آن کیست که زد هرمله تیری به گلویش خورشید درخشنده و او آیینه سیماستبانوی علي صولتِ این قافله ی غم آن شیرزن کرببلا، زینب کبری استببریده گلویی که در این دشت فتاده استجانِ نبی و جان علي، زاده ی زهراست "ناصح" تو بزن دست به دامان کسی که مصباح هُدی هست و همو فاتح دلهاست احمدرضا احمدی"ناصح گلستانی"(تاسوعا ۱۴۴۵پنجم مرداد ماه ۱۴۰۲)دیوان ناصح گلستانی اندیشه سرای ناصح گلستانی....

غزلی در نصیحتای خوش! کسی که هر دم او باخداست؛ایدوستآنکس که شد خدایی،مشگل گشاست؛ایدوستدریا دلان عالم، جاوید روزگارندصدمرحبا بر آن کو اهل سخاست؛ایدوستپا را منه براهی که آن انتها نداردجغرافیای شهوت بی انتهاست؛ایدوستآنکس که فاش سازد راز ترا، یقین کنگر هست آشنایت، او بی وفاست ایدوستدر کوی نیک نامان بیتوته گرنماییبینی بچشم خویشت بس بی صفاست، ایدوستای بینوا مپیچ از دردی که در تو بینمدرمان درد عاشق در نینواست، ایدوستنوکیسه را رها کن، دست دهش نداردمنت از او کشیدن، آری خطاست؛ایدوستهر روز صبحگاهان"ناصح" غزل سرایدوقت غزلسرایی یاد شماست؛ایدوستاحمدرضا احمدی"ناصح گلستانی"۱۴۰۲/۴/۲۱گلستان/علی آبادکتول + نوشته شده در  ساعت &nbsp توسط   |  اندیشه سرای ناصح گلستانی....

خنده از لب می رود وقتی محرم می شود*۱با من آری؛ آه و اشک و ناله همدم می شود یک کسی بین زمین و آسمان، شیون کنانهمنوا با ناله ی حوا و آدم می شودهست شرمنده فرات از کام عطشان حسیننینوا در نینوا آئینه غم می شود رد پای اهل دنیا در تمام کربلاستز اهل دنیا تلخی دنیا فراهم می شود جذبه ی عشقی است در نام حسین بن علیقسمت عشاق مولا آب زمزم می شود آی مردم! زنگ پای قافله آید بگوشقد زینب در غم این قافله خم می شود آی مردم! حضرت صاحب بود صاحب عزادیدگانش پر ز خون در ماه ماتم می شود*۲ "ناصحا"در اول ماه محرم، این غزلهمچو شمعی روشنای مجلس غم می شود "ناصح گلستانی"علی آبادکتول۱۴۰۲/۲/۲۶پ.ن:*۱:امام رضا علیه السلام فرمودند:کانَ أَبی إِذا دَخَلَ شَهْرُ الْمُحَرَّمِ لا یُری ضاحِکا وَکانَتِ الْکَآبَهُ تَغْلِبُ عَلَیْهِ حَتّی یَمْضِیَ مِنْهُ عَشَرَهُ أَیّامٍ فَإِذا کانَ یَوْمُ العاشِرِ کانَ ذلِکَ الْیَوْمُ یَوْمَ مُصیبَتِهِ وَحُزْنِهِ وَبُکائِهِ وَیَقُولُ هُوَ الْیَوْمُ الَّذی قُتِلَ فیهِ الْحُسَیْنُ صَلَّی اللّه ُ عَلَیْهِ.روش پدرم چنان بود که هرگاه وارد ماه محرّم می شدیم، خندان دیده نمی شد و غم بر او غلبه می یافت تا آن که ده روز از محرم می گذشت، پس هنگامی که روز دهم می رسید، آن روز، روز مصیبت، غم و گریه پدرم بود و می فرمودند: این همان روزی است که حسین که درود خداوند بر او باد در آن روز کشته شد.وسائل الشیعه، ج14، ص504، ح19697؛ بحار الانوار، ج44، ص283. *۲ : در زیارت ناحیه از امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف دارد:لأَندُبَنَّکَ صَباحا و مَساءً و لأَبکِیَنَّ عَلَیکَ بَدَلَ الدُّمُوعِ دَماشبانه روز برایتان گریه می کنم که اگه اشک چشمم خشک شود برایتان خون گریه می کنم.لینک دیوان ناصح گلستانی اندیشه سرای ناصح گلستانی....

"تجلی توحید،اخلاق و شریعت در قیام امام حسین علیه السلام و یارانش"احمدرضا احمدی"ناصح گلستانی"در تمامی نهضت حسینی از لحظه حرکت از مدینه تا زمان شهادت در کربلا، غیر از خدایی بودن قیام، روحیه عرفانی سیرسلوک و رعایت مبانی و موازین و احکام شرعی دیده نمی شود. و این سه مرحله، همه ی فرهنگ قرآن و سنت را به خود اختصاص داده است، یعنی همه قرآن به این سه بخش تقسیم می شود.از روایات استفاده می شود که قران و سنت،یا در باره خدا و خداشناسی و توحید است؛ یا مبانی تربیتی و اخلاق را بیان می کند و یا به احکام شرعی و باید ها و نبایدهای زندگی می پردازد که از آن بعنوان شریعت یاد می شود.امام هفتم عليه السلام فرمود: چون رسول خدا (ص) وارد مسجد شد ديد جماعتى گرد مردى را گرفته‌اند فرمود: چه خبر است گفتند علامه‌ايست. فرمود: علامه يعنى چه؟ گفتند: داناترين مردم است بدودمان عرب و حوادث ايشان و بروزگار جاهليت و أشعار عربى. پيغمبر فرمود: اينها علمى است كه تا دانش را زيانى ندهد و عالمش را سودى نبخشد، سپس فرمود: همانا علم سه چيز است: آيه محكم، فريضه عادله، سنت پا برجا، و غير از اينها فضل است.براستی حسین علیه السلام و یارانش از حرکت تا شهادت برای خدا قیام کرده اند و در حقیقت تفسیرعملی آیات قرآن مبنی بر قیام لله بوده اند.*۱در کربلا. حتی یک مورد از رفتار عاشورائیان که دلالت بر خروج از حدودالله باشد سراغ نداریم.توحید،اخلاق و توجه به شرع مقدس، در کربلا اساسِ ماندگاری آن بوده است.عمل صالح مومنانه در منش امام و یارانش در اوج بوده است.اجماع نسخ تاریخ، نسبت به وصیت نامه امام حسین علیه السلام به برادر خود محمد بن حنفیه بر این است که آن حضرت در این وصیت نامه می فرماید:«إِنّی لَمْ أَخرُجْ أَشِراً و لا بَطِراً و لا مُفْسِداً و اندیشه سرای ناصح گلستانی....